De titel verklapt het al. Ik heb een grote liefde voor waargebeurde verhalen ontwikkeld. Maar waarom trekt een waargebeurd verhaal mij zo erg? Wat vind ik er eigenlijk zo mooi aan? En wat raakt me dan het meeste in deze verhalen?
Een waargebeurd verhaal heeft in mijn ogen meer emotie, meer diepte en misschien wel het belangrijkste: een waargebeurd verhaal heeft een stem!
Een stem van niet zomaar iemand, maar een stem die het ook daadwerkelijk meegemaakt heeft. Niet geschreven door iemand die dénkt te weten hoe het voelt, maar geschreven door iemand die het ook daadwerkelijk gevoel heeft. Een stem die verschrikkelijke dingen meegemaakt heeft (want het zijn meestal niet de leukste verhalen), maar tegelijk zijn/haar verhaal wil delen met de wereld. Niet voor aandacht of publiciteit, maar om lotgenoten te vinden. Om te laten weten dat ze er niet alleen voor staan. Maar ook om de mede mens te laten zien wat er in deze wereld zoal kan gebeuren. Het weer even tot je door laten dringen dat het geen ver-van-je-bed-show is, maar gewoon een paar kilometer verderop gebeurd.
Voorbeelden van Waargebeurde verhalen.
Neem bijvoorbeeld het verhaal van Sabine Dardenne die gekidnapt en meerdere malen verkracht is door Marc Dutroux (België). Het verhaal van Lucia de B. die jaren lang onschuldig vast gezeten heeft in de gevangenis voor een moord die ze niet gepleegd heeft (Nederland). Het verhaal van De meisjes van mevrouw de Wit die door loverboys in de prostitutie terecht gekomen zijn (Nederland) of het verhaal van Natascha Kampusch die jaren vast gehouden werd in een kelder en op eigen kracht wist te ontsnappen (Duitsland).
Allemaal zo dichtbij, bijna om de hoek! Om zo’n verhaal dan te lezen en hun stem te horen, maakt het allemaal zo tastbaar en laat het tegelijk zo dichtbij komen. Het laat je weer even zien, dat het jou ook gewoon kan overkomen.
Het mooie van een waargebeurd verhaal
Het verhaal wordt zoveel meer tastbaarder doordat iemand het verhaal daadwerkelijk geleefd heeft, ervaren heeft en de emoties in het boek gevoeld heeft. Ik heb respect voor al die meiden, jongens, ouders en familieleden die dit durven te delen met de buitenwereld. Het is niet niks om iets van jezelf zo bloot op tafel te leggen. Het is moeilijk om aan de wereld te vertellen dat je 100 keer verkracht bent, hoe je gemarteld bent of hoe je in de val gelokt bent door een loverboy. Iedereen heeft er namelijk wel een mening over. De een zal je verhaal bekritiseren en niet snappen dat je ‘in de val gelokt bent’, maar een andere zal er juist herkenningspunten in vinden.
Een van de mooiste effecten van een waargebeurd verhaal vind ik dan ook dat er altijd iemand op deze wereld is, die bepaalde gevoelens/situaties/emoties herkent. Dat er altijd iemand is die een soortgelijk iets meegemaakt heeft. Door het verhaal te lezen, herkenning te vinden in die gevoelens/situaties/emoties kunnen sommige mensen er beter over praten. Ze zullen het misschien sneller een plekje kunnen geven of eindelijk die stap durven zetten om er over te praten. Dat effect kán een waargebeurd verhaal hebben op mensen. En ik denk ook dat dat een van de redenen is dat sommige slachtoffers hun verhaal publiceren. Niet voor de aandacht en de publiciteit, maar voor lotgenoten. Om die mensen te laten zien dat ze niet de enige zijn.
‘Een waargebeurd verhaal is in mijn ogen dus veel dieper, mooier, tastbaarder en emotioneler dan welk soort verhaal en genre dan ook.’
Het raakt me diep dat mensen zulke dingen mee moeten maken in deze wereld.
Het raakt me dat dit soort verhalen zich altijd dichterbij afspelen dan je denkt.
Maar tegelijk vind ik het erg mooi, fijn en goed dat deze verhalen gepubliceerd worden en een steun kunnen zijn voor al die andere lotgenoten. Dat sommigen kracht en herkenning halen uit dit soort verhalen. Dat mensen weer voor even realiseren dat het niet altijd een ver-van-mijn-bed-show is of een dit-zal-mij-nooit-overkomen verhaal.
Maar het allermooiste vind ik dat een waargebeurd verhaal een stem heeft. Een stem die geen enkele andere schrijver kan hebben omdat ze het niet meegemaakt hebben. Het verhaal is puur, uniek. Geschreven met gevoel en emotie die diegene ervaart wanneer hij/zij terug denkt aan die gebeurtenis. Dat is niet te overtreffen door iemand die het niet meegemaakt heeft. Die het zelf niet ervaren heeft. Dat maakt een waargebeurd verhaal uniek, tastbaar en ontzettend mooi!
Wat vind jij van waargebeurde verhalen? Lees jij ze graag of laat je ze liever liggen? Laat het me weten in de reacties hieronder, ik ben erg benieuwd naar jullie mening.
Liefs,
Pauline
top gym motivation songs